ölen kişinin numarasını telefondan silememek

ekşi sözlükte benzer bir başlık var oradaki yazarın annesi ile ilgiliydi az önce denk geldim ordan aklıma geldi. haftasonu ismi ''k'' ile başlayan bir arkadaşımı aramak için rehbere ''k'' yazıp adını ararken ''komutanım'' diye kayıtlı dedemin numarasını gördüm,kendisi 2014'te vefat etti,bir albay emeklisiydi ve emeklilikten sonra da albaylığı bırakamadı torunlarını sıraya dizer marşlar okuturdu,askerlik anıları hiç bitmezdi torunları olarak tüm hikayelerini ezbere bilirdik,kıbrıs çıkarmasında istihbarat subayı idi ve dönemin genel kurmay başkanı'ndan yüksek hizmet nişanı almıştı şeref ve namus her şeyiydi,tayini çıktığında tsk'nın kendisine tahsis ettiği kamyonu ve emri altında hizmet etmesi için görevlendirilen erleri ''bu ülkenin kamyonunu ve çocuklarını kendi işlerimde kullanacak bir adam değilim'' diye reddederek tüm masrafı kendisi karşılamış bir adamdı.nur içinde yatsın canım albayım.

benim anlatacağım biraz trajikomik. büyük dedem vefat etmişti. vefatının ardından telefonunu eşine verdik. vefatından bi kaç ay geçti, bi gün ailecek oturuyoruz telefonum çaldı. arayan dedem. bi betim benzim attı, korktum babama gösterdim. o da önce bi gerildi sonra aklına geldi telefonu babanneme verdiğimiz. bu da böyle bi anımdır.

anneanemin telefonunda dedem "birtanem" diye kayıtlıydı.dedem vefat ettikten sonra o hattı dayım kullanmaya başladı.ve hala "birtanem" diye kayıtlı.

aynen silemiyorsun orda oylece kalıyor

bi dayım vardı. öz değil ama dayıydı.. genç öldü. oğlu kullanıyor. aradıkça o aramış hissediyorum. cenazesinde ağladığım ilk kişiydi.

kardesimin numarasini silememem gibi bir durum mesela.. 19 yasindayken ozgur olmak icin ciktigi yolda 22 yasindayken ölü bir sekilde döndü ve ben biliyorum ki onun ozgur bir sekilde yasadigi o 4 yil esir bir sekilde yasiyacagi 40 yila degerdi. halen telefon rehberimde y harfine bakamam. numarasi benim telefonuma yelom diye kayitli. 6 ay oldu halen numarasina bakar bakar dururum. artik dinledigim hicbir sarkida eski sevgilimi degil yelom'u dusunurum.cok ozledim onu. arkadaslar ozlemek o kadar igrenc bir durum ki yedigin sutlaca bakinca bile nutkun tutulur. onsuzluk oyle bir sey ki hani bi ruya gorursun ucurumun basindasin ve bosluga dusersin ama surekli dusersin bole hic bitmiyo gibi dibe vurmana az kalmis gibi boyle bagirirsin sesin cikmaz sesin icine kacar, boyle tam dibe vuracakken uyanirsin oh be ruyaymis dersin ama ruya degilmis gercek hayatmis. bir insan hergun ayni ruyayi gorur mu. ben goruyirum sanki bir ucurumdan asagi dusuyormus gibi ama oyle bir saniyelik falan degil. sanki butun gece gozumu kapatinca o bosluktn dusuyorum ama birbturlu dibe vuramiyormusum gibi.. yani sevgili arkadaslar yasamak cok boktan.. hele ki̇ sevdi̇kleri̇ni̇z yani̇ni̇zda degi̇lse...

babam öldükten sonra numarasını annem kullanmaya başladı artık "herşeyim" diye kayıtlı.

bi arkadaşımda görmüştüm, babası vefat ettikten sonra annesi kullanmaya başlamıştı o telefonu, ama her aradığında babam yazardı hala, her aklıma geldiğinde hâlâ içim burkulur

dedem vefat ettiğinden beri ondan sonra arayan herkesin kaydını silerim, hep en son o aramış gibi kalır, sanki gitmemiş gibi.

bi arkadaşım ygs ye girecekti 3 gün kala öldü. numarasını hala silebilmiş değilim. allah rahmet eylesin

halamın vefatından sonra numarasını silememiştim.benim silememem değil de dedemin silmemesi çok üzmüştü beni evlat acısı sonuçta hiç bir şeye benzemez. herhalde en kötüsü de dedemin ara ara o numarayı arayıp cevap gelmesini beklemesidir.cevap gelmeyince o yorgun gözlerinden akan yaşları görmek beni çok üzüyor.

anne baba acısı yaşamadım allah kimseye yaşatmasında bundan 9 sene önce doğum günümde amcam vefat etti hala silmedim numarasını insan silemez ki

numara kayıt ediyorum adı çıktı dondum kaldım kaçmişim o zamana kadar gormemezlikten gelmişim belli ki ama onca insanin içinde oylece kalmak dünya başına yıkılıyor insanın

silmeyince bir şey değişmediğini hatta gördükçe daha çok üzüldüğümü anladığım zaman sildim. adını gördüğünde veya başka biri kullanıyorsa aradığı zamanki o an his çok kötü bir şey. anlatılmıyor. kendinize acı çektirmenize gerek yok. bence siz de silin.

ya telefon numarasını hiç kaydedememiş olmak?

aklıma breaking bad'de jesse'nin ölen sevgilisinin telefonun arayıp telesekreterden sesini dinlediği sahneler geldi.

dolu dolu 6 ay oldu annemi kaybedeli hala geçmedi acısı. böyle gün icerisinde aklıma düşüyor bazen , içim sızlıyor , cigerim cız ediyor. nasıl sileyim numarasını siz soyleyin. bazen deli gibi onu aramak konuşmak dertlesmek istiyorum, akıl almak anne nasıl dayanacağım diye sormak istiyorum. sen gideli babamla yaşama başladım iyi bir yol arkadaşı degil seni çok özlüyorum demek istiyorum sonra telefonu hemen kapatsakda olur. ondandir belki numarasını silmeyisim bir umut belki bir gün açar diyorum.

kendimi dayanamayacak gibi hissettiğim her an anneannemi arardım, sesi, bana telefonu açıp "kuzum seni çok özledim" demesi tüm derdimi tasamı alırdı. ekimin 23'ünde vefat etti. doğum günümden 3 gün sonra. bu sıralar dayanamayacağımı hissediyorum ve elimde telefonla ağlarkenki çaresizliğimi ben size nasıl anlatayım. nasıl sileyim o numarayı, arasam hala sesini duyacak gibiyim be. en büyük korkum onu kaybetmekti,şimdi koca dünyada yalnız hissediyorum.

telefondan silsen bile aklından nasıl silinir ki. hem hayatımızdan çikartsak telefondan v.s hryerden silsek anılar var birkere o kişinin bi yeri var ölüm vefat eden kişinin sizdeki yerini değistirmiyor aksine sizdeki yeri daha da sağlamlaşıyor

dedem.. insanın dedesi hem babası hem arkadaşı hem dostu hem de dedesi olur mu hiç? oluyor işte. şu an babaannem kullanıyor numarasını o da bırakamadı. arada çalar telefonum dedem diye heyecanlanırım sanki dedem arıyor gibi.i̇ki sene oldu kaybedeli, özlüyor insan çok özlüyor. mekanı cennet olsun

i̇nsanın kendini kandırmasıdır. ölmüş gitmiş kurtulmuş rahat bırakın artık merhumu belki de hurileri ile alem yapıyordur

arayacağı mesaj atacağı yok ama bekliyorsun işte

az önce konuşacağım kim var diye rehberime bakmakla birlikte yine senin adına denk geldim kardeşim.. uzun uzun telefon ekranına baktım baktım baktım. sonra bi an "sen olsaydın ben şu an başkasına ihtiyaç duymazdım, hep sen olurdun yanımda. beni bırakıp gitmeseydin ben böyle yapyalnız kalmazdım ki, dayanamacak duruma geldiğimde gerekirse bana bir tokat atar beni sakinlestirip bunlar geçecek, biz birlikte hepsini aşacaz, yapma böyle derdin ve ben senden aldığım güçle evet hepsi geçecek diye bağırır sakinleşirdim" diye uzun uzun düşündüm.. ama artık olmuyor hiç bir şey geçmiyor ve ben gün geçtikçe dibe batıyorum.. bir kuyunun dibindeyim ve gelen geçen kimseye avazım çıktığı kadar bağırsam bile sesimi duyuramıyorum.. olmuyor günden güne o kuyuda eriyorum ben.. yapamıyorum be yapamıyorum yaşayabilmek için sana ihtiyacım var benim. mezar başına gelip kuru toprağa derdimi anlatmaktan yoruldum senin beni duyamamandan yoruldum. artık değil bir şeylerin peşinde koşmaktan hiç bir şey için adım atacak takati bulamıyorum kendimde.. her gece odamda olan kocaman fotografınla göz göze gelmekten yoruldum. kaç gece fotoğrafa elimi uzatmaktan ve senin elimi tutmamandan yoruldum. yapamıyorum. hayatımda her şey ters gidiyor ve benim bunları düzeltecek gücüm yok. yalnız başıma yapamıyorum.. tut ellerinden be kardeşim hiç değilse rüyamda tut ellerimden.. belki biraz güç verebilirsin bana aksi takdirde sonum senin gibi olacak.. sana sebeb olan, beni senden ayıran tüm sebeplerin ve o sebepleri yaratan insanların allah bin türlü belasını versin..

çok zor abi, nasıl sileceksin? her gün en az 4-5 kere konuştuğun insanı nasıl sileceksin? her gün ararım hala, belki bir umut açar babam diye. evet, sözde realistim.

whatsap durumuna baktım şehit arkadaşımın şöyle " ne sen leylasın ne de ben mecnun" kimse bilmiyor kimi seviyordun acaba .

Tarifi zor bir acı. Telefon ekranına uzun uzun bakıp da aramak isteseniz bile aradığınız telefonu karşı taraftan kimsenin açmayacağını bilmek insanı çok üzüyor. Aslında bir açıdan da rehberde görüp hatırlamak o kişiyi, güzel hissettiriyor. Çünkü biz insanlar ölüm bize gelene kadar hiç ölmeyecek gibi yaşıyor ve kaybettiklerimizi de ardımızda bırakıp bu hızlı akan hayatlarımıza karışıp gidiyoruz. Bir an durup düşünmek bile yetiyor ölümü, bir an...

Babannemin ölümü benim için ilk bir kaç gün şok halinde geçti. Ağlasam bile yarım kaldı ağlamalarım. Vefatının 6. Günü, gece yatarken bi tweet okudum bununla ve hıçkıra hıçkıra ağladım. Ben silemem dedim. Babamın benden daha kötü, bir süre kapatmayacağım hattı diye teselli etti beni. Bu gün 1 ay 9 gün oldu. Hala idrak edemiyorum bu gerçeği. İlk defa bir yakınımı kaybettim ve geçiremediğim zamanlar, artık arayamayacak oluşum, sarılamayacak oluşum canımı yakıyor

2 gün sonra 4 sene olacak. Koskoca 4 yıl. Eksikliğini fazlasıyla hissettiğim ve kendimi içten içe yiyip bitirdiğim, çürüttüğüm 4 koca yıl. Yeniden bir saniye bile olsa görüşmek için ömrümden seneleri veririm. Madem seni geri getiremeyeceğiz, sana kavuşacağımız günü bekleyeceğiz.

hastanede çok sevdiğim minnoş bir amca vardı. nöroloji hastası olduğu için daimi hasta gibi bir şeydi. taburcu olduktan sonra evine davet etmişti. bağ bahçe fotoğraflarını falan göstermişti bana. zamanında askerliğini karşılama takımında yaptığını anlatmıştı. solotürk polarımdaki kartalı hep sorardı bana. bunlar bizim üstümüzden uçardı biz yürüyüş yaparken falan derdi. sonra bi gün şöyle bir mesaj aldım ve ne diyeceğimi bilemedim. numarası hala duruyor ve silemedim. mekanın cennet olsun amca.

Dedem öldüğünde benim telefonum yoktu. Sonrasında hattını kapattırmamıştık annemlerdeydi. Ben de numarasını kaydetmiştim. Senelerdir de duruyordu silme gereği duymamıştım. Birkaç sene önce hatta kontör yüklenmediği için kapanmıştı. Geçen gün wp'de gezerken numarasına denk geldim. Bir profil resmi konmuştu. Geçemedim bir türlü. Ağlamadım ama koca bir duraksama yaşadım. Sanki dedem hiç varolmamış gibi geldi bir an. Hayal gibi.. Hayat kendi akışını hep sağlıyor ama biz bu akışın neresinde boğuluyoruz belli değil..

Silemiyorum bazen eniştem halamın telefonuna bakıyor son görülmesi yenileniyor aşamıyorum. Gruptan sesli mesaj atmıştı bir sürü mesaj olduğu için onun mesajını görmemişim vefat ettikten sonra gördüm hâlâ dinlemedim dinleyemedim

Ben rehberimden ziyade Instagram hesabım bunu yaşıyorum.İletişimim ilerlediğinde Instagramdan takip isteği atan hastaları silemiyorum ve kabul ediyorum.Çok üzücü ama şu an sayıları oldukça çok olan ama hayatta olmayan takipçilerim var:(

Yakın zamanda yengem vefat etmişti sanki hala telefonun ucunda silemiyorum...